تزویر

پندشهوت میدهد هر زاهدی اغیار را

خودبه خلوت،مست میبوسدلب صدیاررا

رو به سوی کعبه،باتزویر،غافل میروند

بیخبر از جهل خود،خندان که عاقل میروند

کعبه دل،مهربانیها،محبت،خالی است

این سخنها،زیر پا،مانند نقش قالی است

عارفان بدنام کفرو،عاشقی حد جنون

برتن انسانیت،رگها همه خالی ز خون

من نه درویشم،نه زاهد،”دلقک”میخانه ام

عاقبت بر دار میرقصد،سر دیوانه ام


درود برادربزرگوارم
چقدرزیبا وپرمفهوم بود
حکیمانه ودل پذیر
احسنت

قلم بسیارخوبی دارید
هم لفظ وهم معنادراوج است
لذت بردم خیلی تاثیرگذاربود
کمی بیشترفعالیت کنیدتاشناخته شه
موفق باشید

درود گرامی
غزلی ناب و زیباست
پر معنی و موثر
مبین مشکلات جامعه

درود بر امیر عزیزم
بسیار لالی
کاملا با نظر بانو عجم موافقم

دوست عزيزواقعالذت بردم
بسيارعالي بود

احسنت احسنت لذت بردم زیبا و پر معنی پایدار باشید

احسنت احسنت لذت بردم زیبا و پر معنی پایدار باشید

درود بر شما و طبع روانتان
زیبا بود و دلنشین
پوزش بنده رو بپذیرید، اما احساس می کنم مصراع اول هم وزن بقیه نیست

سلام و درود جناب اصفهانی بزرگوار
نقطه ها ماندند اما گردش پرگار رفت ... باید نقشی زد و رفت نقطگی کردن ناید در حساب ... نقطه صفر است و بود و نبودش یکسان در جمع و تفریق جهان ...
غزل زیبایتان بادرونمایه ی پرمفهومش عالی بود استاد
بسیار زیبا به دلم نشست
✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿
وظیفه هنرها توصیف موارد خاصی از واقعیت نیست بلکه نشان دادن امور مطلق و کلی ای است که در پشت این موارد خاص و جزئی قرار دارند . به عنوان مثال یک نقاشی زنی خاص و فرزندش را به عنوان شمایل حضرت مریم و عیسی مسیح نشان می دهد اما برای اینکه این تصویر به مثابه هنری والا تلقی شود باید نشان دهنده چیزی از جوهر عشق مادری باشد . تابلوهای نقاشی بسیاری از حضرت مریم و کودک وجود دارد اما تنها هنرمندان بزرگ تصویری می آفرینند که به نظر می رسد عامل ملکوتی موجود در عطوفت مادرانه را ترسیم می کنند. به عبارتی آنچه در یک پرده نقاشی عالی مطرح است ایده یا تصوری است که تنها در یک مورد به خصوص (در اینجا عشق مادرانه) تجلی می یابد و این مورد خاص را تعالی می بخشد و از حد صرفا بازنمود آن فراتر می رود. شوپنهاور
✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿
همیشه باشید و بسرایید

شعر بسیار زیبایی بود،البته قالب شعر هم مثنوی بود.

.................... ....................
درود بزرگوار
بسیااااار زیبااا بود

.................... ...................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

پسربچه ای بود که رفتار بدی داشت.پدرش به او کیفی پر از میخ داد و گفت هرگاه رفتار بدی انجام داد،باید میخی را به دیوار فروکند.
روز اول پسربچه،37 میخ وارد دیوارکرد.در طول هفته های بعد،وقتی یادگرفت بر رفتارش کنترل کند،تعداد میخ هایی که به دیوار میکوبید به تدریج کمتر شد.
او فهمید که کنترل رفتار، از کوبیدن میخ به دیوار آسانتر است.
سرانجام روزی رسید که پسر رفتارش را به کلی کنترل کرد. این موضوع را به پدرش گفت و پدر پیشنهاد کرد اکنون هر روزی که رفتارش را کنترل کند، میخی را بیرون بکشد.روزها گذشت و پسرک سرانجام به پدرش گفت که تمام میخ ها را بیرون کشیده.پدر دست پسرش را گرفت و سمت دیوار برد.پدر گفت: تو خوب شده ای اما به این سوراخهای دیوار نگاه کن.دیوار شبیه اولش نیست.وقتی چیزی را با عصبانیت بیان می کنی،آنها سوراخی مثل این ایجاد می کنند. تو میتوانی فردی را چاقو بزنی و آنرا دربیاوری . مهم نیست که چقدر از این کار ،اظهار تاسف کنی.آن جراحت همچنان باقی می ماند.ایجاد یک زخم بیانی(رفتار بد)،به بدی یک زخم و جراحت فیزیکی است...

درود بر شما