قبله ای دیگر

رو به هر آینه بردم ترکی خورد و شکست

بخت از بنده نوازی هدفش آزار نیست





ساده گویم نفری جای تو در قبله نشست

پر کشم سوی خدایی که ز،کس بیزار نیست.



درودبرادرخوبم
بسیارزیبا قلم زدی

ساده گویم نفری جای تو در قبله نشست

پر کشم سوی خدایی که ز،کس بیزار نیست.....................

این بند شعرتان بسیار دوست داشتم گرامی

درود گرامی
غزلی ناب و زیباست

سلام
خوشحالم که شعر زیبای شما را میخوانم
ممنون
راستی ...........ممنون از اینکه هستی

رسمِ کشتن قبلِ هر تیر مگر اخطار نیست
حرف برای گفتن و پیام برای رساندن و احساس برای انتقال...فراوان بود در این اثر زیبا، دوست عزیز خواندن سطر سطر این اثر حال و هوای جداگانه ای داشت و مهم اینکه در کل دارای انسجام و پیام کلی است. بسیار خوب بود و بهره بردم و درود بر شما

درود بر دکتر گرامی
بسیار عالی
من خیلی خوشم اومد
مرحبا بر شما

.................... ...........................
رود بر دکتر خوش ذوق شعر ناب
بازهم اثری زیباااا و دلنواز قلم زدید
گرچه معتقدم توان شما بسیااار بیشتر از این است
ممنون بابت انتشار آن
..................... ..........................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب

پشتش‌ سنگین‌ بود و جاده‌های‌ دنیا طولانی. می‌دانست‌ كه‌ همیشه‌ جز اندكی‌ از بسیار را نخواهد رفت. آهسته آهسته‌ می‌خزید، دشوار و كُند؛ و دورها همیشه‌ دور بودند. سنگ‌پشت‌ تقدیرش‌ را دوست‌ نمی‌داشت‌ و آن‌ را چون‌ اجباری‌ بر دوش‌ می‌كشید. پرنده‌ای‌ در آسمان‌ پر زد، سبك؛ و سنگ‌پشت‌ رو به‌ خدا كرد و گفت: این‌ عدل‌ نیست، این‌ عدل‌ نیست. كاش‌ پُشتم‌ را این‌ همه‌ سنگین‌ نمی‌كردی. من‌ هیچ‌گاه‌ نمی‌رسم. هیچ‌گاه. و در لاك‌ سنگی‌ خود خزید، به‌ نیت‌ ناامیدی.
خدا سنگ‌پشت‌ را از روی‌ زمین‌ بلند كرد. زمین‌ را نشانش‌ داد. كُره‌ای‌ كوچك‌ بود. و گفت: نگاه‌ كن، ابتدا و انتها ندارد. هیچ كس‌ نمی‌رسد. چون‌ رسیدنی‌ در كار نیست. فقط‌ رفتن‌ است. حتی‌ اگر اندكی. و هر بار كه‌ می‌روی، رسیده‌ای. و باور كن‌ آنچه‌ بر دوش‌ توست، تنها لاكی‌ سنگی‌ نیست، تو پاره‌ای‌ از هستی‌ را بر دوش‌ می‌كشی؛ پاره‌ای‌ از مرا.
خدا سنگ‌پشت‌ را بر زمین‌ گذاشت. دیگر نه‌ بارش‌ چندان‌ سنگین‌ بود و نه‌ راه‌ها چندان‌ دور. سنگ‌پشت‌ به‌ راه‌ افتاد و گفت: رفتن، حتی‌ اگر اندكی؛ و پاره‌ای‌ از «او» را با عشق‌ بر دوش‌ كشید.

سلام و عرض ادب جناب رهگذر بزرگوار
بسیار زیبا
غزلی ناب و دلنشین
درود بر شما
لذت بردم

درود بر شما شاعر گرامی


لای موهای سپیدم رخ یک زن خفته است

نذرِ او موی سیاهی که به سر بسیار نیست

زیباست بزرگوار

سلام و عرض ادب جناب رهگذر بزرگوار
بسیار زیبا
درود بر شما

عالیست داداش گلم

ساده گویم نفری جای تو در قبله نشست

پر کشم سوی خدایی که ز،کس بیزار نیست.
پایدارباشید

عاليست

آفرین

درود بر شما

چه محشری کردی رفیق!
هزاران مرحبا

درود و افرین

درود برادر
زيباست و چشم نواز
ردیف ها جای نیست اگر است می بود فی الواقع ردیف تر می شد
موفق باشید

سلام
بسیار زیبا و نغز و سلیس

سلام ودرودتان باد .بسیار عالی ./

جناب آقای ملک زاده ی عزیز، سلام علیکم.
...................................................................
عذرِ تاخیرم رابپذیرید.
.............................................
وحقیر، فقط نظرِ خودم راعرض می کنم.باپوزش ازهمه.
.......................................................................................
دربابِ محتوا، صحبت نمی کنم که گاهی بسیار زیباست ودرجاهایی هم احتیاج دارد به نگرشی دیگر.ولی دربابِ وزن.
.............................................................................
اَش ،ک ،دَر ،چَش/ ،مِ ، تَ ،رَم ،هی/ ،چ ،بِ ،جُز ، تِک/ ،را ، ر ،نی ، س/ت
فاعِلاتُن، فَعِلاتُن ،فَعِلاتُن ،فاعِلات..........
گاهی شاید(که نه،حتماً) به ضرورت پیش می اید درشعر،که به خاطرِ استفاده ازاختیاراتِ شاعری،تعدادِ هجاها کم ویا بیشترشوند (البته معقول) وبه شکلی که به زیبایی و،وزنِ شعرلطمه ای نزنند.........مثلاً دوهجای کوتاه، تبدیل شود به یک هجای بلند ویا........(به شکلی دیگر)اگردقتّ کرده باشید اکثرِ سروده ها،به صورتِ طبیعی.......تعدادِ هجاهایشان.سی ویک ،سی ودو......چهل وشش.چهل وهفت.........ووووووو.می باشند (عرض کردم اکثرِ سروده ها)دراینکه وزنِ مشکلی رابکارگرفته اید ،حرفی نیست ،ولی بنده فقط درمصرعِ سوم وهفتم( اگراشتباه نکرده باشم)......یک سکته ی ملیح می بینم ولاغیر......
خسته نباشید دوستِ گرامی ومجدّد ازشما وهمه ی دوستان پوزش می طلبم.

احسنت محسن عزیز