ماه و پلنگ

وقتی عشق لب ها ـ یمان
را میدوخت
خون می چکید
از انگشتانم ؛دست هایم
سمفونی شعر تو را
می سرود.
بداهه تقدیم نگاه زیبایت
مهربان الهه ی بسیار عزیز ، عزیز گرانقدر استاد و سلطان احساسی افرین برتو مهربان

سلام الهه ی عزیز
کوتاه وزیبا ومتفاوت قلم زدی
احسنت

درود بانو
زیبا و پر احساس

با درود به شما و احساس و کلام شاعرانه شما ...

سلام

زیبا بود

راستی تیم امید با پلنگلنگش که کاری نکرد امیدوارم این پلنگ بهتر باشد

ممنون از نوشته زیبایتان

.................. ..........................
درود بانو الهه ی عزیز
بسیااار زیبااااا بود
.................. ..........................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب

درویشی تهی‌‌دست از کنار باغ کریم خان زند عبور می‌کرد. چشمش به شاه افتاد و با دست اشاره‌ای به او کرد. کریم خان دستور داد درویش را به داخل باغ آوردند. کریم خان گفت: «این اشاره‌های تو برای چه بود؟»
درویش گفت: «نام من کریم است و نام تو هم کریم و خدا هم کریم. آن کریم به تو چقدر داده است و به من چی داده؟»
کریم خان در حال کشیدن قلیان بود. گفت: «چه می‌خواهی؟»
درویش گفت: «همین قلیان، مرا بس است.»
چند روز بعد درویش قلیان را به بازار برد و قلیان بفروخت. خریدار قلیان کسی نبود جز کسی که می‌خواست نزد کریم خان رفته و تحفه برای خان ببرد. پس جیب درویش پر از سکه کرد و قلیان نزد کریم خان برد. چند روزی گذشت. درویش جهت تشکر نزد خان رفت. ناگه چشمش به قلیان افتاد و گفت: «نه من کریمم نه تو. کریم فقط خداست، که جیب مرا پر از پول کرد و قلیان تو هم سر جایش هست.»

خیلی هم عالی
مرحبا

درودی دگر باره بر شما...
دست مریزاد


بیتی از آخرین سروده ام :

یک شب دوباره خشم خود را جار خواهم زد !

در ناف « تهرانسر » خودم را دار خواهم زد !

سلام بانو نصیری گرامی
درود بر شما
بسیار زیبا سرودید

بسیار زیبا

آهای پلنگ وحشی من
خوشبحال آهویت..... کوتاه و زیبا.ممنون

بابا بانو گُرخیدم....

شوخی کردم عزیز دلم، زیبای زیبا بود