رها کن دلق خاکی را

رها کن دلق خاکی را اگر در ثمین باشد
نشاید فکر عرش آنگه که پایت بر زمین باشد

ز رود از روز باران گر بپرسی نیک می گرید
سرافرازی غنیمت دان که خاکت در کمین باشد

خوشا آسایش خفتن ز مکر دشمنان لیکن
چه تمهیدات اهریمن که با دستار دین باشد

ریا بر پرده ای ماند که نقش دل نمایاند
ولی جانت نمی داند که پشتش غیر از این باشد

خدا داند که گر خواهی، از این خاک اهورایی
ثریا را بپیمایی چو استادت چنین باشد




دی 89