تو نمی دیدی...

تو ندیدی که می رفتم

پشت سرت بودم راهی طولانی

تو نمی دیدی که می مردم

در نگاه این جا سیگاری

قبله گاه من تو بودی یک روز

برگشتم از کعبه خیالیم

کوچه ها مه گرفته و سرد است

کوچه به کوچه آبستن تنهایی ست

بیصدا طی میکردم خودم را

بی هوا در هوایت نفس میزدم

از شهر خودم دور میشدم

از شهر دلت کوچ میکردم

تو نمی دیدی چشمانم را

گم شده بودم در گریه

که اشک هایم  خبر می دادند

از روی برگرداندنم از قبله...

صدای سکوت گوش-ت بود

صدای غرق شدنم در تنهایی

تو نمی خواستی ببینی مرا

و غرق شدم زیر خروارها تنهایی