جاده عشق

سلام بر شاعر گرامی
غزل زیبایی بود.
چند نکته جهت همفکری عرض می کنم :

شهر من بی تو جای ارواح است، خالی است از وجودِ انسانابر آید ولی نمی بارد، خاک بارد به جایِ بارانها



از زمانی که ترک من کردی، جان من نیز با تو همره شد

جاده ی عشق ما نه هموار است، سخت باشد بدونِ پایانها



چایِ من بر سماور روشن، بود حاضر تا نیمه ها از شب( بود حاضر به نیمه های شب)

جایِ آن قهوه عادتم گردید، چون که بینم ترا به فنجانها



مثل یک گمشته ترا هر روز، لای گلها و غنچه میگردم

چون روم در کنار دریاها، می شکافم دو برگِ مرجانها



در دلم خانه کرده ای دانی؟ همره دوستانِ دیرینم

خانه ی این دلم چرا شکنی؟ صدمه ترسم زنی به مهمانها( صدمه می زنی به مهمان ها)



کار من گفتن غزل باشد، تا که دیوان خود کنم تقدیم

گر چه خود دلنشین غزل باشی، در میان تمام ِ دیوانها(دلنشین غزل ترکیبش درست نیست و اگر کسره بگذاریم وزن بهم می خورد )



در حصاری فکنده ای ما را ، گر چه نا مرئی است زندانم

تا که من آشنا شدم با تو ، بوده ام همچو سعدِ سلمانها
شما که دارای استعداد بالایی در گفتن شعر هستید زبان خود را به روز کنید . آوردن همره ، فکنده ای ، و...صورت قدیمی کلمات است ‌