مـــردمِ چشــــمانِ دلبـــر سِحر و جادو میکند
چشــــمِ سِحـــــر آمیـزِ او در دل هیاهو میکند
تیــرِ مـــژگانِ نگـــــاهش جــانــــبِ هر دل رود
پــــرده ی دل می شکافــــد تـیـــغ را رو میکند
قـــوسِ ابروی کـــمانش مســجد و محرابِ دل
هــرکه در محـــرابِ دل شـد سجده بر،او میکند
با نگـــــــــاهِ نافـــذِ چشـــمانِ یاقـــوتی مُــــذاب
خفته را در خوابِ خوش از خود به هر سو میکند
مــوی پیشانیِ او چــــون حلـقه ی دارست لیک
بـــر صلیـبـم می کِشد تــــا خَـــــم به ابرو میکند
تـــــارِ گیســـــــوی کمــــندش رهزن دل میشود
دامِ صـــــیّاد است زلفـــــش صــــــیدِ آهو میکند
با لــبِ شیرین عسل سقّای کام و بوسه است
یـــونــسی را از عطـــش ســــیرابِ کندو میکند
شعر : یونــســـی
بر وزن :فاعلاتن - فاعلاتن - فاعلاتن - فاعلن
به درخواست دوستان سعی کردم معاصر باشد
..................................................................
یاقوت مذاب :یاقوت گداخته و کنایه از شراب سرخ رنگ