طوفان

عمق دریای دلم وای چه طوفانی شد
این شکسته کهنه سازم غرقه دریا میشود
دل
دل از پرده برون آمد که شرحه شرحه شد بانو
کف من میرود آخر چه سازم با غمش دیگر
رسوا
تا دردل بازکردم پیش این نا محرمان
من شدم رسوای عالم تا قیامت سوختم
خاطرات
خاطراتت را به خاکت می سپارم تا ابد
برمزارت می نشینم تا که خون بارم همی
پلک
پلکهای خیس من را او ندیده تا کنون
عمری اندراین قفس باریدم هر لحظه خدا
 عاشقی
عاشقی آخر کشاند ما را به دار
کنج این زندان تن اعدامی هستیم تا ابد