مهتاب

شب است و سکوت و _/ یک لیوان چای _/ پنجره ای نیمه باز _/ من عریان از تمامی خاطرات _/ ستاره ای چشمک می زند _/ و باز مهتاب _/ معشوقه ای بی باک _/ پنجره ای نیمه باز _/ و باز و باز و باز _/ باز هم بستر خود را می گشاید _/ تا بر طبیعت حکمرانی کند _/ انگار که سالهاست ، _/ او را می شناسم _/ نغمه تنهایی و عشق دروغین _/ بر کلامش تنیده است _/ قرن هاست ، _/ که طبیعت را سحر و جادوی می کند _/ پنجره را باز کن _/ با من نگاه کن _/ اینگونه عاشق نشو _/ معشوقه ای که با دراز کردن دستی _/ در دستان توست _/ سالهاست ، که در دستان طبیعت چرخیده است _/ عطیه هجرتی _/