کوله بار

فاعلان فاعلان فعولن


چون گیسوان شب به زورقی
زلف بخت من ،درون آیینه
طفل ساده لوح قلب من انگار
می هراسید ز،دیو پرکینه

شط خون دیده ام چو غروب
سربه آسمان غصه ساییده
اندکی نبوده سهم خاطر من
جز نگاهی کز شبی تابیده

ابر تیره روی ساکتی از شب
کنج سینه لانه چید و نالید
های هوی مرغکی چون باران
بر تمام هستی من بارید

شهر گیج مردمان کاغذی
حصر چنگ زاغ پیر برکه ها
نام عشق روزگار ننگ ما
جام سودایی به کام سکه ها

غسل صبح ماه چشم عشق را
در شراب گریه های من ببین
آخرین سیب خدا را امشب از
کوچه_باغ چشمهای من بچین

دست سرد بی وفای زندگی
در برش مرا فسرد عاقبت
کوله بار آرزوی عاشقان
میرسد یکشب به کوی عافیت.
م.م،رهگذر