تاوان

یار در حجله و باران به سرم،وای مگو
فکر بعد تو به هر آن به سرم، وای مگو#
چون بم در زلزه دامن گیر
نیست،بعد تو سامان به سرم،وای مگو#
چون یتیمی که سفر دارد،آه
نیست بعد تو قرآن به سرم،وای مگو#
رسم عشق است وفا،می دانی؟
نیست بعد تو خواهان به سرم،وای مگو#
چون گره در کار عشق کور شدم
نیست بعد تو آسان به سرم،وای مگو#
من تو را دیدم و آغاز شدم
نیست بعد تو پایان به سرم،وای مگو#
مهر،در حادثه بعد تو در چاه افتاد
نیست بعد تو تابان به سرم،وای مگو#
هم چو طفلی گرفتار به مرگ مادر
نیست بعد تو دامان به سرم،وای مگو#
خاطرات غیرتو درخاطرم شرم مرا
نیست بعد تو گاهان به سرم،وای مگو#
چون پررقصان به جوی ناکجا آبادها
نیست بعد تو آبان به سرم،وای مگو#
چون گذشته بازبه آغوش خود اعدامم کن
نیست بعد تو تاوان به سرم،وای مگو.
م.م،رهگذر