شعرم از فرط عطش قافیه باران می شد/
مثل یک رود ، سراسیمه و جوشان می شد/
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی/
آن شب قدر که دل عاشق باران می شد/
کلبه ی شعر اگر واژه و بیتش می ریخت/
باز هم مأمن من لحظه ی طوفان می شد/
جای تقطیع هجایی قلم من آن شب/
واژه هایش همگی آیه ی قرآن می شد/
ابتدا از علق و کوثر و انزلنا خواند/
بعد از آن همسفر سوره ی انسان می شد/
هرچه گفتم که در این وزن نیاید قرآن/
خارج از قافیه و قالب و اوزان می شد/
اقرا باسم ربک الذی خلق/
خلق الانسان من علق/
اقرا و ربک الاکرم/
الذی علم بالقلم/
علم الانسان ما لم یعلم/
بین ابیات غزل جای خدا خالی بود/
بی خدا شعر من آیینه ی شیطان می شد/
وحی جبریل قلم را پر کوثر می کرد/
خط به خط جوهر خودکار فراوان می شد/
انا اعطیناک الکوثر /
فصل لربک و انحر /
ان شانئک هو الابتر /
پشت در آیه ای از سوره ی انزلنا بود/
که در آن غربت شب سرزده مهمان می شد/
انا انزلناه فی لیلة القدر/
و ما ادراك ما ليلة القدر/
ليلة القدر خير من الف شهر/
تنزل الملائكة و الروح فيها باذن ربهم من كل امر/
سلام هي حتي مطلع الفجر/
آخرش آمد و از سوره ی انسان دم زد /
هل أتي خواند و پر از آیه و ایمان می صد/
و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا/
......................................................................
*فکر میکنم قالب جدیدی ابداع کردم البته اگر قبل از من کسی ابداعش نکرده باشد!
به این صورت که بین غزل آیات قران بیایند بدون نظر به وزن و قافیه...
*اسمشو گذاشتم "غزل قرآنی"، میشه تعمیمش داد و قالبهایی چون مثنوی قرآنی و قطعه قرآنی داشت.
*امیدوارم صدقه ی جاریه ای شود برای قبر و قیامتم....
.....................................................................
علی رفیعی وردنجانی #پریش
بسیار زیبااااااااا