کشیده خنجر غم را

کشیده خنجرغم را غروب کرب وبلا          

 میان خلسه دلهای عاشقان  غوغا 

 فرات بغض خودش را به آسمان کوبید       

 به جای آب عطش میچکد  دراین  صحرا 

سیاه پوش شد این آسمان شهر  غزل         

 به یاد  رقص گلوی علی به میدانها 

گرفت چادرش آتش رقیه طفل  اسیر        

 گرفت  قلب زمانه میان ماتمها 

صدای تلخ  عطش در سبو چه میپیچید       

 میان خیمه ی  خورشید وظهر عاشورا 

کجاست؟مهریه ی مادر حسین کجاست؟           

 کجاست دجله ی خشکیده از غم  مولا؟ 

صدای خواندن لالایی از زبان رباب                

 صدای گریه ی تنهاییش,غم فردا 

صدای لحظه غربت که شیردارد وآه       

 علی ندارد وخالیست جای اواینجا 

نشسته است  کنار سکوت  گهواره     

 بدون ذره ای از نور وذره ای نجوا 

غروب  دست  خودش را به زیر چانه گذاشت 

وخیره ماند  به آن خیمه های پابرجا 

تمام  گشت حماسه وعصر عاشورا   

ولی دمید صدا در سراسر دنیا