تیمار

چه شد این بارکه من عاشق وبیمار شدم؟
بر سر عشق چنین، سوخته و زار شدم؟

به گمانم که دلم برد و همه عقل پرید
با نگاهش من دلخسته چه هوشیارشدم

حس خوبی و قشنگی و نگاهی تازه ست
به همان نیم نگاهش که خریدار شدم

برد هوش از سرمن روی دل آرای گلم
من پذیرای وصال گل و هم خارشدم

روزوشب فکر من او هست خدایا که چرا
بین این آدمیان محو به رخسارشدم

خنده هایش دل من برد ولی می داند
به همان خنده ی او بود که تیمار شدم

از دلم باخبرو شیوه ی او خاموشیست
چه کنم تا که بفهمد زچه بیدار شدم

وترنم که طلب کرد تو را ،عمر فروخت
همه ی هستی من وای ! گرفتار شدم !

رحیمه نیکوحرف
ترنم 13 فروردین 94