زخم زمانه
هركجا جار زنيد و به شرارم بزنيد
سرِ دروازهء اين شهر ، به دارم بزنيد
بنويسيد كه من عاملِ بختِ بدتان
خبر مرگ مرا ديده و جارم بزنيد
گر كه از خُلْقِ نكو، فضل و ادب ردّي نيست
همه في الجمله به نام من زارم بزنيد
راز بي مهري فرزند به اجدادش را
به حسابم بنگاريد و كنارم بزنيد
همه جا داد زنيد و غمِ تاريكيِ دل
به مَنَش ربط دهيد و به دمارم بزنيد
همه شِكْوِهء من غربت دين و أخلاق
عَوَضِ ياري من ، نيش چو مارم بزنيد
من كه خود در همه عمرم، غمِ نسلي خوردم
تيغِ طعنم بكشيد و به تبارم بزنيد
به اميد فَرَح و شادي نفس و دلتان
نيشخندِ ظفرى بر كس و كارم بزنيد
آيد آن روز دلت چون دل من ميشكند
پس در آن روز دو دستي به سه تارم بزنيد
اگر از حالِ بشر حالِ دلت ريخت به هم
پىِ دل جويي من سر به مزارم بزنيد
بهر تنهايي من مرثيه خوانيد و غزل
اشك ريزيد و سرشكى به غبارم بزنيد
وانگهي آب بريزيد به رويِ سنگم
بهر آمرزش من، حمد نثارم بزنيد
سليمى
١٤/٣٠ مؤرخه دهم اسفند ماه ١٣٩٣
بازنگري هشتم شهريور ماه ٩٤