سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 27 مهر 1403
    15 ربيع الثاني 1446
      Friday 18 Oct 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲۷ مهر

        یک ذره می گوید

        شعری از

        محمود محجوب

         از دفتر در تلاطم رود نوع شعر سپید
        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۴ ۱۴:۲۲ شماره ثبت ۳۹۷۷۹
          بازدید : ۲۳۲   |    نظرات : ۱۱
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر محمود محجوب

        یک ذره می گوید
              یک ذره خاک
        یک ذره می گوید
              یک ذره خاک
        درمیان صحرا
              با هزاران سال قدمت
                            ساکت و بی هیاهو و بی اضطراب
        نمی دانم بگویم
                        نشسته است یا ایستاده
                                        یا پهن صحرا
        هوش دارد 
              زبان دارد
            چشم یا گوش یا دست یا پا؟....
        و گهگاه با وزش باد
                  می شود از این سو به آن سو با جمعی از خود معلق
                                                                           در هوا
                              و بعد روز از نو روزگار از نو
        این حکایت یک ذره خاک
                           در میدان جنگ
                  که از حیرت گویی مورخ شده است:
        "صدای سم اسبان و زنگ شتران
        دو جمع که صف کشیده اند به روی هم به قصد جنگ
                           طولانی و کوتاه
                           مجهز و مظلوم
                           سیرآب و تشنه
                           جنگ آور و یک اهل بیت که خسته و سرگردانند
        انگار مرا چشم و گوشی داده بودند بعد از هزاران سال سکوت
        کسی کسی را می کشت
        کسی طفلی را می کشت
        و سم اسبی مرا معلق می کرد بر دوش جنگاوری
        و جنگاوری مرا با آنچه اسمش را تیغ
                                             به هوا می برد
        تا با آنچه اسمش را خون
                                         هم بال کند
        فریاد
            شیون
              شمشیر.....
        گرداگرد این میدان بزرگ
               گویی حلقه کرده اند
                افرادی که زمان های مدید
                         از جنگاوران میدان فاصله دارند!
        کسانی که نوحه می خوانند
             اسم کسی را به نام مظلوم می آورند
                           سر و صورت خود می خراشند.
        جمعی که نذر می دهند
                   استغفار می کنند
                        و کوشش در رفع خطا
        شیخی که خود را مهیا می ساخت
                                  پله پله به منبر رود
                                        و پله پله موعظه خواند
        زنی که طفلش را به دو دست عرض می دارد
                  زنی که سیاه می پوشد و
                                 سیاه گریه می کند.
        دیدم دکه ای است
        کسی می نگارد
        و کسانی اسباب معامله در دست
                        زر می دهند
                             تا بی جنگ
                             نام شان با جنگاوران خوانده شود.
        و کسانی که از سر شوق خود را در میدان می انداختند
                     و ای کاش
                         و ای کاش
                              که زمان این فاصله را کوتاه می کرد
                                         و نام آنها با نام شهید نوشته می شد.
        مرد میان سالی که از روی عادت
                              غذا می خورد
                                 روزنامه می خواند
                        و دست بالا می برد و بر سینه می زند
                              و سریع و مختصر می گفت: یا حُسی...یا حُسی....
        مرا با حس این جنگ تنها بگذارید
        ....و جمع نوحه خوان شیون کردند
        و گفتند امشب شب قتل حسین است
              - تازه فهمیدم که "حُسی" سریع و مختصر واژه "حسین" است-
                                                  سر بریده حسین را می آورند.
        شیون بالا گرفت
        و من بین آنکه جنگ را نظاره کنم یا مراسم شیون را....
        که بازار نوحه خوانی گیراتر از اصل واقعه عرضه می کرد!
        تا شنیدند شیون را نذرچیان
                  رونق دادند نذرشان را
                       و کاتبان بالا برند نرخ شهادت را
                            و آنان که ای کاش زمان فاصله نمی انداختشان
                                                                         از هوش رفتند.
        صدا و شمشیر و هیاهو اوج گرفت و
        خوابید
        تیرها از هوا به زمین نشستند
        و اسب ها بی سر نشین دیگر معلق نمی کردند ذرات را
        کسی پیروز میدان
        و کسی پیروز آنسوی میدان
        نوحه خوانان نوحه زاری سردادند
        نذرچیان به آخر نذرشان رسیدند
        و کاتبان کتاب تاریخ را بستند
        و عاشقان
        و عاشقان.....
        مرا انگار لحظه خاموشی دوباره فرا رسید
                                     و چه دردی است
                                       که صحرا باشی و خاموش
                                                و معبر زایران صدها سال بعد
                                                           دهان بسته و بی دست و پا
                                                                زیر پایشان کمی تکان بخوری و هیچ.
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۹ شاعر این شعر را خوانده اند

        عباس زارع میرک آبادی

         ،

        منوچهر مجاهدنیا

         ،

        محمود محجوب

         ،

        علیرضا کاشی پور محمدی

         ،

        فرهاد مهرابی

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        سیده لاله رحیم زاده(آلاله سرخ)

        ،

        سپیده ی صبح

        ،

        فاطمه سادات بحرینی (بحرالغزل)

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        عليرضا حكيم عليرضا حكيم
        ۱۶ دقیقه پیش         محمدرضا آزادبخت محمدرضا آزادبخت
        دیروز         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۳ روز پیش         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۳ روز پیش         دانیال فریادی دانیال فریادی
        ۳ روز پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۶ روز پیش         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۶ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        ساسان نجفی(سراب)

        یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم اا دولت صحبت آن مونس جان مارا بس
        محمد حسنی

        یار را شهریار چقدر خوب گفت یارا ااا که همان زخم است بودنش طوری نبودنش طوری
        محمد رضا خوشرو (مریخ)

        اگر بی من خوشی یارا به صد دامم چه میبندی ااااااا وگر ما را همی خواهی چرا تندی نمیخندی
        ساسان نجفی(سراب)

        نی هم یه نام دارد در نیستانها ولی اا از یکی نی قند خیزد وز دگر نی بوریا
        مدینه ولی زاده جوشقان

        ای نگردد مردمک در آن نگاه اا با تبر افتاده ای دنبال ماه اا مدینه ولی زاده جوشقان

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2