استهلال

در سینه  دل عــــارف حق مرغ  سخنگوست
شــکّرشکن است از کـــــرم و قند لب دوست
پیـدای دلـــش گشته هــــــــــلال رخ دلــــــدار
سرگشته ی شب در طلب  بـــدر رخ  اوست

                      استهلال                                                                                  
شد هــــــلال ابــــرویش پـیـدای استـــهلال دل
زا هــــــد محـــراب او، از بــــــــاده مـالا مال دل
چــــشم شــوخش می زند مستانه پیکان بلا
پیچش زلفش ،تحــــوّل می زند بر حـــــال دل
کـوه صبر سینه ام ،خـاموش استغنای اوست
خال لعلش بـــــر فـــشاند  آتــــش زلــــزال دل
چـــــاره نبــود ای " مظفر" بر خطّ مکّار دوست
می کــــند باغـــمزه های  دم به دم اغفال دل
تا چه بازی مــی کند با دل ســـر زلفش مبین
اندراین ســــودا مجـــو دیگر تـــــو استقلال دل
(مظفر جوینی، مشهد، شامگاه عید فطر 1391/5/28،

" ترنم وصال به سرچشمه کمال- دفتر پنجم "، نشر جهانکده )