سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        بت شکن

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۱۶ تير ۱۳۹۴ ۲۲:۵۷ شماره ثبت ۳۸۵۶۹
          بازدید : ۳۴۷   |    نظرات : ۳۶

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        بت شكن
        چون  كه ابراهيم  به سوي  حق  نمود      
                 راه جنگ   با  صد  بت  ناحق  گشود
        پس شكست  يك  يك  ز كوچك با تبر     
                تا  بزرگي    از    بتان  بشكسته   سر
        جنگ  با  كوچك   بتان    بايد    نمود      
                ريشه  گر   خشكد،   تنه    آيد    فرود
        گر  بخواهي  بشكني  بت    از   درون      
               پس  بسوزان  ريشه هاي  نفس  دون
        جنگ با اين من كه  خود بتخانه  است      
               همچنان  مستي  كه  در  ميخانه است
        كي  بود  مستي  فرو    ريزد   شراب     
                كي   بود   ماهي   كه   بگريزد  ز  آب
        كم  به   كم  بايد    فرو   ريزي   بتان      
               تا   نهايت    بشكند      نفس      گران
        پس  پيمبر  آن    بت    اعظم   نكشت     
                 تا  تبر   بر  گيرد او بر دوش و پشت
        صد  بت  كوچك  شكستي  از  درون     
                 نفس    عماره      بگيرد    ره   برون
        روز    ديگر     مردمانِ         روستا      
                در  عجب  از آن  بتان  بي دست و پا
        نام  ابراهيم    شد   بر    هر     زبان      
                كو  جسارت    كرده   بر  بت هايشان
        محكمه  كردند  و    قاضي  حكم  داد       
               حكم   مرگ   وي  در آن  آتش   بداد
        مردمان  يك   يك  ز  ترس  آن  بتان      
                هيزمي   آورده  تا    سوزد  در    آن
        كوهي   از  هيزم   به    هم  انباشتند        
               آتشي    در      قلب   آن     بگذاشتند
         منجنيق   آورده  شد   در   نزد   آن      
                 آن   پيام   آور   بشد  خود  نزد  آن
        همچنان   سنگي  ز    دور    انداختند       
               آن   خليل  الله    به    آتش     دوختند
        ناگهان   آن   آتش  از   شرم   خليل       
                سرد   شد  هم  چون  گلستان   جليل
        گر  بخواهي   بشكني   بتها     عيان       
                 خرج   آن   اي   آشنا    باشد   گران
        كافران  تسخر   زنند  بر   حال   تو       
                 دشمني   افزون   شد  از   اعمال   تو
        ليك   اگر  خواهي  خليل  الله     شد         
                بت   شكن    گردي  حبيب   الله   شد
        آنچه  تو   بيني   برون  از حال  او       
                  صد  دو چندان  بين  درون احوال او
        قبل از آنكه آن بت  سنگي شكست        
                  آن پيمبر   بت  درون  خود   گسست
        بشكن آن صد بت درون خويشتن          
                 بعد  از  آن  شو  سوي بت بيرونِ تن
        چون  شكست آن بت درون جان تو       
                  آتش   آن   پس   گرفت    دامان   تو
        گر   تو   آن  صبر  جميلی  داشتي        
                  آتش    اندر   جان  تو    گل   کاشتي
        آن  زمان  درجان گلستان مي شود       
                 كه  آتش  عشق   وي  اندر جان شود
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3