سال1344 هفتمین سال درگذشت نیما بوده است .ازوی که گذشت تقرییا" تمام شاعران شهیر نوپردازِآن زمان در صحنه حضور داشته اند که شعر های انتخابی مابرای شما شاید از این شاعران باشد :
احمدشاملو (4 / 9 / 1304 - 2/ 5 / 1379 ) -
سهراب سپهری ( 15 / 7 / 1307 - 1 / 2 / 1359 )
فروغ فرخ زاد ( 8 / 10 / 1313 - 24 / 11 / 1345 )
محمد رضا شفیعی کدکنی ( 19 / 7/ 1318 -
طاهره صفار زاده ( 27 / 8 / 1315 - 4 / 8 / 1387 )
سیاوش کسرائی ( 5 / 12 / 1305 - 19 / 11 / 1374 )
منوچهر آتشی (2 / 7 / 1310 - 29 / 8 / 1384 )
محمد علی سپانلو (29 / 8 / 1319 - 21 / 2 / 1394 )
یدالله رؤیایی (17 / 2 / 1311 -
نصرت رحمانی ( اسفند 1306 - 27 / 3 / 1379 )
رضا براهنی (21 / 9 / 1314 -
محمد زهری ( مرداد 1305 - 15 / 12 / 1373 )
حمید مصدق (9 / 11 / 1318 - 7 / 9 / 1377 )
احمد رضا احمدی (30 / 2 / 1319 -
یدالله مفتون امینی (21 / 3 / 1305 -
منوچهر نیستانی 1315 - 1360 )
علی بابا چاهی ( 20 / 8 / 1321 -
منصوراوجی ( 1316
فرخ تمیمی (11 / 11 / 1312- 23/ 12/ 1381 )
بهرام اردبیلی (1321- 1384 )
پرویزاسلامپور ( مرداد 1322- )
محمد حقوقی ( 13 / 2 / 1316 - 8 / 4 / 1388 )
فرهاد شیبانی ( 1320 -
بیژن کلکی ( 1317 - 1377 )
خسرو گلسرخی ( 2 / 11 / 1322- 29 / 11 / 1359 )
صالح وحدت
علیرضا طبائی ( 14 / 9 / 1323 -
حمید عرفان
هوشنگ چالنگی (1320 -
کیومرث منشی زاده ( 1317 -
اسماعیل نوری علاء ( الف . ن . پیام )
کامبیزصدیقی ( خرداد 1320 - 8 / 1 / 1389 )
بهمن صالحی
کارو در دریان ( 16 / 8 / 1304- 27 / 4 / 1386 )
عبدالعلی دستغیب ( 16 / 8 / 1310 -
سیروس مشفقی ( 1 / 1/ 1322 -
صادق همایونی (1317 - 12 / 3 / 1392 )
پوران فرخزاد (20 / 11/ 1311 -
مریم زندی ( 20 / 10 / 1325 -
سید محمود سجادی ( 1322 -
*
صهبا مقداری ( بهرام صادقی ) ( 15 / 10 / 1315 - 12/ 9 / 1363 )
خسرو فانیان
بهمن فرسی ( 12 / 11/ 1312 -
اصغرواقدی
و....از مهدی اخوان ثالث که چهارم شهریورامسال یادبودش دریزد گرفته می شود ؛ فریدون مشیری ، هوشنگ ابتهاج ، نادرنادرپور ، م. آزاد ، اسماعیل خوئی ، و... نیز احتمالا" شعر هائی خواهیم آورد .
سعی ما بر این است که از حاشیه ها ، اتهامات ، و ایرادگیریهائی که به هیچ نتیجه مثبتی ختم نمی شوند ، یاضررشان بیش از نفعشان است ، بکاهیم و با همٌت ، همکاری و همیاری شاعران بزرگوار سایت شعر ناب بر بهره مندی و شناخت خود از شعر نو فارسی بیافزائیم ؛ انشاء الله .
اردیبهشت 1344 ( بقیه ی یادداشت قبلی ) :
____________
از : محمد رضاشفیعی کدکنی ( م . سرشک )
رؤیای صحرا
آنسویتر دردور دست آسمان ابری است
خاموش و بی باران
امٌا کبود و ژرف و دریا رنگ
وینجا درختی چند
چشمانشان ازآرزویی سبز
لبهایشان ازانتظاری خشک
بگشوده دست التجا زین آسمان دور
هر برگ زیر لب دعائی گرم می خواند
شادابی فردای صحرارا .
*
نه خنده ی زرین به لبهای تشنه ء برقی
نه موج سرگردان خواب آشفته توفانی
نه گریه مبهوت بارانی
وین بیکران بی نثار شوم نیلی چهر
دیری ست
آکنده از نقش فریب خویش
آئینه رؤیای صحرا را
*
اینجا درختی چند
لب تشنه درزیر غبار کاروان انتظاری دور
ازروزگاری دیر
و آنسویتر در دوردست آسمان ابری است
خاموش و بی باران
درسینه خامش گردد با نیرنگ
فریاد نفرتها و نفرینهای صحرا را .
--------
ازمنوچهرنیستانی :
تاریخ
مردان ، د یجور نامبارکی را
درقعر
اوفتادند
مردان ،
بایال و برز و بازو و بالا ،
و اندام پیل وار
هر ذرٌه از تمامی تن هایشان
پر ، با تحرکی که در افلاک .
خورشیدهاشان در کف ،
خورشیدوار پاک .
در هیئت آدمی همه ، امٌا
چون سبزه های نازک باغ و بهار پاک
مردان ،
با هیبت خدائی خود
در قعر اوفتادند
با تاج هاشان یاقوت ،
وینک ز خار و خاشاک
افتاده در مغاره ی تاریک
افتاده در مغاک .
بر نطع نا خجسته ش ، در قعر
بر خاره سنگ ، بر خاک .
***
افسوس سرهای پر مهابت !
افسوس دل های پر محبت !
نازک تنان پردگی ، آشفته وار در کوی
امٌا ، با سحرشان که در همه اندام سوگوار
( در لطف ساق و ساعد و سینه
با موج های بدوی معصوم
یک جلوه از طبیعت ، بی رنگ های خام شهری)
چون مردگان وحشی ،
مرغابیان صحرا ،
گلهای کوهسار
***
گیسوی چون شبق ،
بر شانه ریخته ،
- بر سینه های پر شیر-
شیون کنان ز معجزه خویش بی خبر
( موج سرین - غریزه خالی -
بی رنگ اختیار . )
در انتظار معجزه یی
درکوچه دویدند
در خانه ها نشستند ،
و قفل هر ضریح شکستند ،
و تخته پاره ها را
- طفلانه - با اشک آب دادند
و تخته پاره ها ،
رویید و رشد کرد .
تابوت ، یا صلیب
جوابی مویه ها -
تابوت یا صلیب گل بذر انتظار ...
و نذر و ندبه کردند
دررهگذر ان مردان ، از شمع ،
خورشید های مختصر بیوگان هنوز
شبهای تیره رابا انتظاری موهوم
با انتظار روز
چشمان به دوردست ، به مشرق
یک عمر دوخته می دارند
طفلان با بهت کودکانه
- بر منظره ایستا ده -
یک چند بی خبر ،
در اشک مادران نگرستند
در زیر برف و باران ،
با مادران منتظر خویش ،
در رهگذار افسرده ایستادند
و آخر ،
هنگامه را
با اشک خود صلابت دادند
***
هربیوه یی به شیون و شکوا
در هر غروب برسرگوری است .
و جوجگانش با اوی
وین جمله خود کتاب قطوری است .
آذر ماه 43 . منتشردر اردیبهشت 1344 .
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرودبرجناب آزادبخت عزیز 
سید هادی محمدی
شاهزاده خانوم
مدیر گرداننده سایت
عباس (یزدان) عظیمی 
عليرضا حكيم 
آوا صیاد 
