برای ترانه

دلی بی تابه از جور زمانه                      درون سینه می گیره بهانه

غمی ناگفته داره این دل تنگ            غم عشقی چو در یا بی کرانه

برای دیدن یار عزیزی                         زماه و زهره می گیره نشانه

زچشم دل زدوری گاه و بی گاه              بروی گونه ها اشکی روانه

نمی خوابه دل زار و پریشان                 ستاره می شماره او شبانه

ز سو ز آتش افتاده در دل                    دمادم می کشه آتش زبانه

گل خوشبوی عشق و مهربانی            زده درگوشه ای از دل جوانه

گلی زیبا چو گلهای بهاری                       درون سینه کرده آشیانه

دلی تنها برای دلبر خود                       نوشته نامه های عاشقانه       

چو صیدی در قفس با آه و حسرت            زتنهایی سروده این ترانه

                                                                                      غمین