بر من بدون روسری ات...

گرم است از نگاه تو قشلاق ايل ها

جاريست در دو چشم تو امواج نيل ها

کوچیده است از دل من صد قبیله عشق

هستند در مسیر تو از این قبیل ها

هر جا که جای پای تو بر سنگ هک شود

گل می کند پرستش بت ها ، فسیل ها

لب های گلبهیت چنان خوش زبانه اند

آتش زده به جان و جهان خلیل ها

شاید بهشت عرصه ی پیراهن تو است

آنجا که شهد می چکد از آن شلیل ها!

وقتی حجاب پیرهنت محو می شود

وا می کنم گره گره از تو دخیل ها

بر من بدون روسری ات وحی می کنند-

آیات مو به موی تو را جبرئیل ها

وقتی که روبروی خودت می نشانی ام

من پشت می کنم به خودم با دلیل ها