به چه می اندیشی؟

به چه می اندیشی؟

به چه می اندیشی ای دوست
به فردا؟
فردایی که هنوز نیامده است
و نمی دانی آیا هستی یا نه؟
به دیروز؟
دیروزی که گذشته است
و دیگرهیچگاه نخواهد آمد؟
پس بر تو بادا ای دوست
که کنون را بنگری
و شاد باشی وُ
شادی بباری
خوش باش اکنون را
زیرا
هیچ معلومت نیست
که لحظه ی بعد چه پیش آید
و گر تو کنون را خوش باشی
زندگی را خوشی
زیرا
زندگی در کنون جاری است
پس خوشا
آنکس که کنون را خوش است

احمد پناهنده ( الف. لبخند لنگرودی )