با پالت رنگ خاکستری کشیدم به تمام آرزوهایم

از کوچه ی آرزوهایم می گذرم
تمام نقش ها چه خوش رنگ بود
حالا پالت کشیده ام
به تمام آرزوهایم ،
خاکستری شد
موهای جوانی که
فهمید سرطان،
در بچگی یعنی چه!؟
سنگ به شکمش بست
باز هم ، پول شیمی درمانی نشد
واقعیت ها ی تلخ،
چون پتکی می کوبد
هر روز تا شب ،
بر سر هق هق های شکسته نشده اش
تا لبخند بکارد
بر لبانی عطشناک،
از سکوت فریادی مرگبار
و تحویل به کودک بدهد
چیزی نیست پسرم ؛ به من تکیه کن