قوی زیبا

چشمه ام یاری کنم، رودی که دریا میرود
میگریزم زان،  اگر مرداب یکجا میرود

رنج دهقان میدهم تسکین ز آب رود خویش
آبم آنجا میرود که بوته بالا میرود

بر سر این تشنگان بی هیچ باران بگذرم
ابر بی باران نی ام، زین جا به آنجا میرود

جان به راه دوست خواهم داد گر جان خواهد او
در میان شعله این پروانه عمدا میرود

گل دهم بر شاخه پیش از نو بهاران در شتا
باکم اصلا نیست، گر هم سوز سرما میرود

دوست دارم دست من گرمی دهد بر دست دوست
حیف از آن یاری که بی دلدار تنها میرود

بر سرم پیرانه سر گر هست دل هستم جوان
میرود روزی، ولی چون قوی زیبا میرود