همنفس

دلم گرفته درقفس کجا که راه پیش وپس
هردم من دیوانه دل جزغم ندارم همنفس
روزم چو شام تار شد اکنون ببینید همرهان
تنهای تنها مانده ام دردم که دردم بود وبس
گرفتار
این بخت سیاه منو این مرغ گرفتار
عمریست که مانده همه دم او به سردار
یک آن نیاسوده که در کنج قفس او
روزم شده هر لحظه خدارا چو شب تار
درد
با من از درد نگوواژه که من بیمارم
امشب اندر قفسم تا به سحربیدارم
هجروحرمان زده آتش به سراپای دلم
که ردیف همه غمهای دلم بشمارم ؟