عشق وعقل

صدائی جز صدایِ دل نیاید
نشان از آدمِ عاقل نیاید
به راهِ عشق عقلم پس کشیده
بجز دلبر ، رخِ دیگر ، ندیده
چوعشق آید،خِرَد کارش تمام است
برایِ عشق ، این تنها مرام است
دل و دلدار و درد و دستِ دلبر
گرفته روزِ عاشق را سراسر
کدامین عشق ؟ عشاقِ مجازی
و یا چون لیلی و قیسِ حجازی؟
چنان وامق ، پیِ عذرا دویدن
به شیرین از دلِ کوهی رسیدن؟
تمامِ قصه هایِ عشق ، بازی است
حقیقی نیست ،آن ٬دلبرنوازی است
پیِ مقصود از معشوق رَستن
دلِ بیهوده بَر دنیا نبستن
تمامِ حرفِ عاشق این چنین است
خدا ، عشقِ تمام و راستین است