جوانی کجائی

خوشا این بهاران خوشا این جوانی
" خوشا با پریچهرگان زندگانی "
خوشا بوسه یار و فرزند و دلبر
شب جشن نوروزِ باستانی
خوشا عشوه یار و با هم گرفتن
لب جام را با لب ارغوانی
خوشا خشم دلبر خوشا تیر مژگان
نباشد اگر این کمر را کمانی
خوشا غنچه چیدن ز روی نگاران
اگر باشدت حرفه باغبانی
خوشا دیدن آنچه زیباست همچون
مهان  زمینی مه آسمانی
لب یار جان میدهد ای جوان چون
تو جان گیر از آن تا توانی توانی
منه چشم بر هم که فردا شود چشم
به چاه اندر و ابروان پاسپانی
جوانی اگر رفت با آه و اندوه
چه معنی بدارد دگر زندگانی
جوانی بهار است و اما بهاران
دوامش نباشد ز باد خزانی
بدان قدر هر لحظه از عمر خود چون
نباشند این لحظه ها جاودانی
بر این بام من مرغ پیری به خواند
جوانی کجائی  کجائی جوانی