سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 17 فروردين 1404
    8 شوال 1446
      Sunday 6 Apr 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        زنان به خوبی مردان می توانند اسرار را حفظ كنند، ولی به یكدیگر می گویند تا در حفظ آن شریك باشند. داستایوسکی

        يکشنبه ۱۷ فروردين

        درد دل

        شعری از

        بیژن آریایی(آریا)

         از دفتر چرک نویس نوع شعر قصیده
        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۳ اسفند ۱۳۹۳ ۱۸:۵۷ شماره ثبت ۳۴۷۵۰
          بازدید : ۶۸۷   |    نظرات : ۲۵
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بیژن آریایی(آریا)

        که بَرَد خبر به یارم؛که  زبون  به این  دیارم

         
        دل عاشقم چو خسته؛که خمیده  زیر  بارم

         
        شب  و  روز من  سیاه  و بنگر به قامت من

         
        که شکسته شد ز هجرت؛زغمت ببین چه زارم

         
        ز تو وعده های پوچ و همه نیرنگ و فسانه

         
        که مرا گهی یمین و چو نشیمن به یسارم

         
        رفته جانا همه از دست؛دل و دین و عقل و هوشم

         
        من مجنون ز غم تو؛به رهت چو انتظارم

         
        به فریب ناله هایت؛تو شکسته ایی دلم را

         
        که هنوز با خودم من؛به جدل ؛به گیر و دارم

         
        سخنی که با تو گفتم؛همه صدق بود و صداقت

         
        نبُود  به غیر از این فن؛که فریب  نبود  کارم

         
        ز تو چون گذشتم و من؛غم خود نهان نمودم

         
        که  امید  من  ندارم ؛به  همه  لیل  و  نهارم

         
        به تو گویمت نگه کن؛همه آن حرف گذشته

         
        که تو خوانده ای چو نامم؛ای گل سبز بهارم

         
        چه شده که تو شکستی؛گل خود بگو عزیزم

         
        تو نگفتی که شب و روز؛مونسم؛گلم؛ نگارم؟

         
        ز دلم توان گشود پر؛چو تو رفتی و نمودی

         
        همه خانمان من را؛چو خرابه ایی کنارم

         
        به که بایدش چنین گفت؛که وفا ؛مرده دیگر

         
        که غنیمت است وفا و همه بی وفایی یارم

         
        هر که خواهد شود عاشق؛جگری چو شیر خواهد

         
        نه به حرف باشدش این؛که همیشه است شعارم

         
        چو  نداری  جگر  از  شیر؛ تو   نرو  به  راه   عشاق

         
        تو  مزن  ز  عشق  لافی ؛ که  شکاندی    اعتبارم

         
        آریا  هر  چه  که  گوید ؛ به  تو   ای  دلبر    سفاک

         
        همه اش  تجربه  است  و  که  چو  غیراز  آن ندارم
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۹ شاعر این شعر را خوانده اند

        راد ( احسان )

         ،

        محمد ایثاری نیا (جوینی)

         ،

        مونس ارجمندی

         ،

        عباس زارع میرک آبادی

         ،

        غلامعباس ریاحی(آریا)

         ،

        منوچهر مجاهدنیا

         ،

        ســودابه صادقـــی

         ،

        فرهاد مهرابی

         ،

        سهیل اروندی

         ،

        فاطمه سادات بحرینی

         ،

        فاطمه رها

         ،

        جواد مهرگان مجد

         ،

        مهنوش قائدعلی

         ،

        سمانه هروی

         ،

        نجمه طوسی (تینا)

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        رضا نظری

         ،

        جعفر جمشیدیان تهرانی

         ،

        فرهاد طناز

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        دیروز         زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
        ۲ روز پیش         بهروز عسکرزاده بهروز عسکرزاده
        ۲ روز پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۲ روز پیش         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        ۳ روز پیش         سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق) سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
        ۴ روز پیش         محمدرضا آزادبخت محمدرضا آزادبخت
        ۴ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        شاهزاده خانوم

        ی نفرتی در دلم نشسته فقط ااا از همین شهر ِ قحطی ِ احساس ااا نفرتی در دلم نشسته فقط ااا از تمام جهانیان الّا
        محمد حسنی

        می رقصی و ساز مرا می نوازانی عاشق آن لحظه ام که کوک کوکی
        محمد رضا خوشرو (مریخ)

        ما نه نازیم نه مینازیم ما همانیم که با هرکسی نمیسازیم
        شاهزاده خانوم

        گرفته است دلت یا گرفته است دلم ااا چقدر تلخ شده روزهای ما عسلم ااا دو بار گریه شدم تا یخ تو باز شود ااا به مبل چسبیدم تا نگیرمت بغلم
        محمد حسنی

        در چهره ی این جماعت باید شک کرد که هم دردمندند هم هم رنگ

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1