سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        ذات آدمی

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۳ ۱۴:۱۶ شماره ثبت ۳۳۸۳۳
          بازدید : ۶۷۰   |    نظرات : ۳۷

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        ذات آدمي
        آدمي  را  خلق   آمد   در  دو   وجه
                        نام  دادي   هر  يكي  از  آن  دو    وجه
        اسم  يك   باشد  بدن  كو  ديده شد
                         ديگري  نور  است  و  آن  ناديده   شد
        اين  بدن  جايي  بخواهد بس صغير
                         آن   دگر  گيرد   جهاني   را   به   زير
        اين   بدن  با  پا  به  هر جا مي رود
                         آن  دگر  در  يك  زمان  صد  جا  رود
        اين    بدن     باشد    گفتار     زمان 
                       آن   دگر     باشد     گرفتارش    زمان
        اين   بدن  را  بوده  است  قيد مكان
                         آن   دگر   فارق   ز  هر    قيد     مكان
        اي   پسر  در  قيد اين كوچك مباش
                         آن   دگر   را      گر   تواني  قيد  باش
        گر   به   حبس    تن  قدم  برداشتي
                         صد     هزاران    تحفه    را    بگذاشتي
        گر  كه  همت شد ز حبس تن برون
                          هم   درون   داري  و   هم  داري برون
        ياد  بادت  صد  هزاران  سال   شد
                          تا  تو  را  اين   دم   نصيبت  فال    شد
        قدر  آن  مي دار  در  اندك    زمان
                           نوبت  از   تو   مي رسد    بر    ديگران
        قدرت   تو   بيشمارست  اي  جوان
                           جعل  صاحب  خانه ايي    اي    لامكان
        اشرفي    در   عالم   امكان    عزيز
                          اعظمي   در    قالب     يك  جسم   ريز
        گر   ببيني  تو   همه  ابعاد  خويش
                           سجده  آري  اي  برادر  سوي خويش
        آدمي از جهل  خود  شد  سوي بد
                             توبه   آرد    گر    ببيند    يك  ز  صد
        گر   بيافتد  پرده   كو آرد  حجاب 
                           سوي  نور  خويش  گردد   با   شتاب
        هر كه  سوي  نور خود ره داشتي
                             اين   تن  و   اين   خاكيان    بگذاشتي
        هر كسي  كو   خاكيان    بگذاشتي  
                          مجلس     افلاكيان     سر       داشتي
        هركسي  در   حلقه  شد   افلاكيان
                            نور    فوق   نور    گشتي   در   ميان
        چون  كه  نور  فوق نور آمد ميان  
                           جزء   حيواني   برون   شد   از  ميان
        جزء حيواني  كه  نفس   امّار  بود 
                            چون  برون  شد  مطمئن  در كار بود
        مطمئن  چون  نفس شد درذات ما
                             جمله  حق   بودي   و   با   حق  آشنا
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3