نمـــی پــرســــد کســـی حالـــــــم ازیـــــــرا
شـــدم پیــــــری «عبــــوســــا قمطــریــرا»!
بــه نقصـــان چـــون سلامـــت ، بـــردبــــاری
فـــــزون کــج خلقــــــی و نــــاســــازگـــاری
بــه هـــر صبحــی که بــر می خیزم از خواب
یکـــــی درد جــــــدیـــــدم در تـــب و تـــــاب
تــــن درمـــــانـــــــده ام را مـــی گـــــــدازد
بــــه شـــلّاق عــــــذابــــــم مـــی نـــــوازد
بـــه دستم رعشــه ، پـــا چون خیک پــر باد
فــــروغ نـــرگســـانـــم رفتــــه بـــــر بــــاد
زبــانــم در دهـــان چـــون قطعــه چــــوبی
بــــزاقـــــم ســــــرب در حـــــال رســوبی
بـــه لـــرزش گـــونه بـــــا سیب زنخـــــدان
ســرم عـــــاری ز مــــو ، پوسیــــده دنـدان
دلم در سینـــــه بی تــــاب است و خستــه
چـــــو اسبــی در تکاپــــو ، پـــــا شکستــه
بــــه دیــدار تـــرحّــــم ، عـــــــام و خاصش
نباشـــد چــــــاره جـــــز تیـــــــــر خلاصش
نـــه دیگـــر شـــــور بـر نـایی ، نه احساس
روان در کالبـــــد چـــــون ســـاس در طاس
مــــــزاج آشفتــــــه از بــــــی اعتـــدالـــی
دو ســـــــاق استــــــــوار پـــــــــا هلالـــی
لب بــالا نگــــه بــــــر عـــــــــرش کـــــرده
لب پائیــــن زمیـــن را فـــــــــــرش کــــرده
ز کـــــــار افتــــــــاده اعضـــــــاء رئیســــه
هــراســــان ماستـــــها را کـــــرده کیسه!
امــــان از دســت ایـــن قلـــــب شـــر آئین
کـــه کــــرده منجمـد خــــون در شـــرائین
سبک ســـازی که می برد از ســرم هوش
شــــده نـاســـاز سنگین پـــــرده ی گوش
از انــــدوه نـــــــداری ، رنجـــه بسیـــــــار
بـــه بحـــــران میــــانســالـــی گـرفتـــــار
حواســم پــــرت و عقلـــــم در زوال است
خدایـا!این چـه وضع و این چه حال است؟
بــــه رخســـارم نشستـه گــــرد پیــــری
فغــــان و صــــد فغــــان از درد پیــــــری
کـــه از آغـــاز ، پایانش بـــــه مرگ است
یکی درد است و درمـانش به مرگ است.