سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        چیزی شبیه عشق

        شعری از

        محمد فروغی

        از دفتر شعرناب نوع شعر نیمائی

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۴ دی ۱۳۹۳ ۲۲:۴۲ شماره ثبت ۳۳۳۴۷
          بازدید : ۲۵۹   |    نظرات : ۶

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر محمد فروغی

        تقدیم به تمام روان پریشانی که بر جنون عشق خود بینش ندارند و این بزرگ ترین سعادت آن هاست. بیچاره آن ها که در جنون عقل خود غرق اند و از بیماری خود نا آگاه.. ای کاش روان پریشی روان پزشک بود... 
         
        چیزی شبیه عشق
         
         
         
         
         
         
         قلب مرا گرفت…
         
         
         
         
        خشنود از این خیال، مجنون از آن جمال
         
         
         
         
        جامی پر از نگاه با طعم آن نگار
         
         
         
         
        لب های چشم من سیراب می شدند...
         
         
         
         
        چیزی شبیه عشق انگار در دلم 
         
         
         
         
                                         فریاد می کند
         
         
         
         
        این آشنا صدا گویا همان کس است 
         
         
         
         
        کز خواب من شبی آرام می گذشت...
         
         
         
         
        در گوش من کسی نجوا کنان دمد:
         
         
         
         
        «بی عشق زندگی پژواک حیرتیست 
         
         
         
         
            کز چشم عقل گِل 
         
         
         
         
                روزی که  بر زمین
         
         
         
         
                       آواره پا گذاشت
         
         
         
         
                                  در یک نگه گذشت...»
         
         
         
         
        دیوانه گشته ام 
         
         
         
         
            شاید روان پریش 
         
         
         
         
                          شاید روان نژند
         
         
         
         
                              هذیان عاشقی فکر مرا ربود...
         
         
         
         
        دیدار آن نگار 
         
         
         
         
                     نادیدنی نگار 
         
         
         
         
        آری توهّمیست در چشم هر طبیب
         
         
         
         
           اما مرا منوش
         
         
         
         
                  ای آشنا طبیب 
         
         
         
         
                   -سوگند به درد عشق-
         
         
         
         
                                            داروی عاقلی 
         
         
         
         
        بگذار تا در این دنیای تار خویش 
         
         
         
         
        از تار زلف یار آوای خوب روح
         
         
         
         
                  -چیزی شبیه عشق-
         
         
         
         
                                  بر گوش من وزد 
         
         
         
         
        بگذار تا شوم مجنون که شاعری 
         
         
         
         
                     شاید بسازدم شعری فراخورِ 
         
         
         
         
                                                 شب های بیدلی 
         
         
         
         
        آری مرا مساز همچون خودت، طبیب
         
         
         
         
        چیزی شبیه عشق ای کاش می شدم...
         
         
         
         
        با من جفا مکن 
         
         
         
         
        آن خنده ات تو را ابلیس می کند 
         
         
         
         
        خرسند گوییا از سیر حال من چشم طبیب توست
         
         
         
         
        آه از گناه من
         
         
         
         
        گویا چشیده ام ممنوعه میوه را 
         
         
         
         
        زیرا بر این جنون آگاه گشته ام
         
         
         
         
        افسوس از آن بهشت
         
         
         
         
                   دیوانگی عشق
         
         
         
         
                           اکسیر عاقلی بر خاک غم نهاد
         
         
         
         
                                                            بنیاد آدمی
         
         
         
         
        بیزار گشته ام زان مار وسوسه
         
         
         
         
                                     کز نیش او چکد زهر سلامتی
         
         
         
         
                                                ای کاش ای طبیب بیمار می شدم...
         
         
         
         
         
         
        چیزی شبیه عشق
         
         
         
         
         
         
         ای کاش می شدم...
         
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5