گل خوشبوی و خوشرنگی زمانی
رسید از دست خوشرویی به دستم
ورا بوییدم و از حظّ وافر
در آن حالت دو چشم خویش بستم
یقین کردم که این حال خوش از او است
که این گونه نمود از عشق مستم
به نور احمد (صلی اللّه علیه و آله) و بر خاندانش
سلام بی حد خود می فرستم
خداوندا صلاتم بر محّمد(صلی اللّه علیه و آله)
دمادم کن به جانم تا که هستم
صلاتم کن فزون بر اهل بیتش (علیهم السلام)
که دل جز بر این خوبان نبستم
عنایت کن بدیشان نصرت خود
که در غیبت به خون دل نشستم
بفرما لعن بی حد دشمنان شان
از این لعنت زبانم را نبستم
جهان پر گشته از عطر اجابت
بگو مهدی که از این عطر مستم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک اعدائهم اجمعین
مهدی رستگاری
سیزدهم بهمن یکهزار و سیصد و نود و دو خورشیدی
یادداشت-مالک جهنى ، مى گوید: که گلى به حضرت امام جعفر صادق - علیه السلام - دادم ، گرفتند و بوییدند و بر هر دو دیده گذاشتند، پس فرمودند: هر که گلى را بگیرد و ببوید و بر دیده بگذارد و بگوید:« اللهم صل على محمد و آل محمد» هنوز بر زمین نگذاشته باشد که گناهانش آمرزیده شود.