بداهه ای آشفته

ای خیالات عمیق خواب های هرشبم
خسته ای ازبس تقلا می کنی پشت تبم؟

باز هم بشکن مرا، هرچند بازوی تواَم
من رفیق زخمی و خنجر به پهلوی تواَم

سالها در دست هم از دست هم فرسوده ایم
هر دو عمری پیش هم بودیم و تنها بوده ایم

وای اگر تا اوج لبخندت دلم قد می کشید
باز هم یک حس مبهم بین ما سد می کشید

حال و روزم را تو می فهمی که با من نیستی
کاش برگردی بگویی چیستی یا کیستی؟!