هوا اوره دل مِ غَمی نَ
هوا ابری است ودل من غمگین است
نونِم دِلمِ غم داره یا چنی نَ
نمی دانم دل من غم دارد یا اینطور است
تنم زخمی اُ دسییام داره پی نَ
تنم رنجور است ودستام هم پینه دارند
گُذَشتمَ نِموه داشت دِ دل کی نَ
من گذشت کردم بادل کینه ای نمیشه زندگی کرد
دسم و دعا وا تیام خوم دی مَ
براش دعا کردم وخوشی هایش را با چشمهام دیدم
پشتم خم نمو َ خدام کری مَ
با این چیزا (نمی شکنم)خدای بزرگ پشتیبان من است
دنیان گَشتم تن یایی فِره دی مَ
خیلی جاها رفتم فقط نصیبم تنهایی طولانی شد شد
پیرم بی مَ دِباغ یار گلی نَچی مَ
پیر شدم از باغ دنیا گلی نچیدم(لذت)نبردم
اونی دلم می حاس دِنثار دی مَ
عاقبت اونی که دلم دوست داشت درنثار (جای خنک-خوش اب هوا)دیدم
بی کوگ نثار زنی ی نصف ُ نی مَ
بدون کبک (یار) نثار(خوش اب وهوا) زندگی نصفه است
دِ بیشه تن یام چی تل هی مَ
در این جنگل بدون اون مثل درختی خشک افتاده روی زمین هستم
حمید موَ حیف وِ ارزو نرسی مَ
حرف دل حمید اینه که افسوس به ارزوم نرسیدم