دلتنگ

گاهي بهار بي رخ و بي رنگ می شود
چنديست بي بهانه دلم تنگ می شود
من با نگاه ، حسرت خود را گريستم
گاهي دل رئوف تو هم سنگ می شود
دور از تو در مسير عبث ، جان ناصبور
بالاي دار فاصله آونگ می شود
با يک سراب بوسه ، دل از شوق می دود
در سنگلاخ حادثه ها لنگ می شود
در چشم تنگ شهر به آغوش من بيا
بگذر که نام می رود و ننگ می شود
من با نبرد زنده ام و فنم عاشقي ست
روزي سر تصاحب تو جنگ می شود
آن روز بهترين غزلم با صداي تو
زيباترين سروده و آهنگ می شود