اگر خوب لرستاني، به دست آرد دل ما را
به پايش ميكنم قربان، همه گلهاي صحرا را
اگر آيد به پيش من، سر و جان را فدا سازم
بگيرم در بغل او را، نوازم موي زيبا را
به پرواز آورم جان را، چو بينم قامت سروَش
ندارد پيش من سروي، چو او اين قدّ رعنا را
اگر حافظ ببخشايد ،سمرقند و بخارا را
به نامش ميزنم من هم، تمام ملک دنیا را
اگر گويد نميخواهم ، از اين املاك قلّابي
حكيما پس نثارش كن، تر و شيرين غزلها را