ایـــــن عمّــــارم بـــــه لب وادی بــــه وادی می روم
راه را گــــــم کـــــرده ام ، دنبــــال هـــادی می روم
عشــــق پـــایـــم را به زنجیـــــر رهایی بسته است
لنگ لنگان در مسیــــر غیــــــر عـــــــــادی می روم
جـــان پناهی تــــــا بیـــابــــم بهتـــر از اصحاب کهف
روز و شب بــــــا گامهــای اعتقـــــــــــادی می روم
ازجمــــادی مـردن و نامی شدن کاری است سخت
متّکی زان رو بـــــــــــه شمشیـــر جهادی می روم
سمت شب بــــوهـای گلزاری که سهم خارهاست
نــــرمپـــــوتر از نسیـــــــم بـــامــــــدادی می روم
بــــال در بـــــال کبـــــــوتـــــــــرهای بــــــام آرزو
تا منــــای عشــــق بی بانگ منــــــــادی می روم
در مسیــــر کعبـــــه ی دل تـــــا کنم شوری به پا
بـــــــا ترنّمهای شیــــریـــــن عبـــــــادی* می روم
تـــــا مـــــــراد خــــــــود بیابم سمت دریای جنون
بی هــــــراس از موجهای نــــامـــــرادی می روم
گـــرچـــه با غــم زادم و با غــــم به سربردم ولی
چون سبکـــــروح و سبکبـــارم به شادی می روم.
*توضیح:ترکیب موجود ربطی به اسم شخصیتی خاص ندارد.مثل اینکه بگوییم نماز شیرین عبادی - سیاسی.به اعتبار«شور» در مصراع قبل «شیرین» در این مصراع -بی آنکه عمدی در هنگام سرودن باشد- آمد و یکباره ایهامی جلی پدیدار شد...