باز چشمی که وضو ساخته از چشمه اشک...

باز چشمی
که وضو ساخته از چشمه ی اشک 
بی وضو
هیچ زمان
دست نگاهم به جمال تو نخورد 
  تو مرا آیه ی عشقی 
  که شبی چون شب قدر 
  بر دل تشنه ی من
   با سلامی
   تا مطلع فجر
باریدی  
آه
ای کاش
شب قدر وصال من و تو
یلدا بود 
نه به کوتاهی افتادن شبنم
ز نگاه گل سرخ 
باز قلبی که وضو ساخته از چشمه ی خون
بی وضو هیچ زمان لمس نکرد
دست لرزنده ی  قلبم
دشنه ی تشنه ی اندیشه ی هجران تو را
 من همان دم که وضو ساختم از چشمه ی عشق
معتکف در حرم دل شده ام ، شب همه شب
 و به احیای خیالت
همه عمر
به امید شب قدر بیدارم