چو داروغه که بر دزدی نظر کرد

چو داروغه که بر دزدی نظر کرد
نگاه پیر داروساز بر من
من از او جرعه ای زان نوش دارو
طلب کردم که سهرابی نمیرد
دلم سهرابِ غرق خون غم بود
ز من می خواست او
پیچیده نسخه
که مَمهورِ طبیبی خاص باشد
بدو گفتم که من خود یک طبیبم
منم آن نسخه ی ناطق که جویی
به چشمم یک نظر کرد و بخندید
که ای تازه طبیب از این سرا رو
که زخم عقلِ رستم کیش بر دل
طبیب عشق می خواهد نه مرهم