بانوی غزل

به نام بی نام دوست

این سروده نیز زیرایش نشده است ولی مناسبتی بود با عرض پوزش از بزرگواران

بانوی غزل من به غمت گوشه نشینم
من مست سخن مست غزل مست از اینم
بانو غزل رفتی باز نور تو باقی ست
من در غم تو مست غم و باده گزینم
بانوی غزل مهر ز انفاس تو بر خاست
گفتی به سخن عشق و برشعر نگینم
گر چه که بهشت گشت سزای تو به نزدیک
من باتو روان مست ز رویای چنینم
گر روح تو رخت بست به جهان نور تو باقی ست
پایان بشرمرگ و از آن من نه حزینم
حزن منو افسوس به دنیا ست
که نیفزود مهری به رهت ای به غزل بهترینم
امروزمن وشعر تو وصد باده معنی
تو شیوه حسنی و به الفاظ قرینم
این رقص قلم حال ز خیال تو افسرد
یارب تو بده طبع وزین وشکرینم

س .ش

1393 /5/29

روحشان شاد

در پناه حق باشید