زندونی ِخاطرات

عشقای قدیمی قشنگ بود
وقتی چشمی واسه دیدن یاری مایوس نمیشدُ شب اهنگ ِآه
هم ساز ِ گریه های بیصدامون نبود
قدیمی ترین خاطره دستام واسه لمسِ تنت کاغذای سفیدُ کم داره
تاکجای قصه بنویسم تا به دل عاشقت برسم
تا کجا اشکو زندونی چشای بستم کنم
رو سینم مشقِ بغضو حک کرده نفسای خستت
به تو محتاجِ واژه های بودنم
اسیرِ خاطراتِ گل یاسم
مست ترنمش این منم
بی خودی خود کرده اسیر
نبودنت برام پاییزی از عشقه
بیا و بهار دل غمگینم باش
کابوسی ساخته برام خبر بی خبریت
نمیتونم شادیه ابرُ باور کنم
اسمون غمگینه و قاصدک بی نشونیت شاده از باریدنم تو بی کسی