اندوه تو

تو ميخواهي که این احساس ناب اندوهگين باشد
وغم در این نگاه تب گرفته خوش نشين باشد
چه دارد در ضميرش خط ناخواناي چشمانت
که دامن می زند ترديدهايم با يقين باشد
بلرزان با نگاهت پاي قلب بي قرارم را
بگو مهلک ترين آوارتاريخ زمين باشد
زمستاني ترين معشوق را برمی گزينم تا
در این سرماي بي مهري نمازم آتشين باشد
در این باغ سراسر سيب ، حواي تب آلوده
بخواه از من که دستانم دوباره ميوه چين باشد
بهشت واژه هايم را به رويت بازخواهم کرد
اگرلبخند آغوشت به دستانم امين باشد
تصورهم نمی کردم در این بيگانگي مانوس
سرشت چشم تو با سرنوشت من اجين باشد
در این جغرافياي بي کران که در غزل دارم
به اندوهت رسيدم زندگي شايد همين باشد