عشق پرستو و قطب شمال

قطب سرد منم
ای پرستوی زیبای من
ای عاشق شیدای جانباز من
بر من پرواز مزن
خود را اسیر خشم طبیعتم مکن
قلب من سرد و یخ است
چون بر من آیی قلب من می شکند
چون سنگها بر قلب
شیشه ای من ساز میز ند
پس مرا مشکن
وبر من پرواز مزن
ای پرستوی بهتر از جانم
در کجای خانه دلم
سکنی و ماوا میکنی
خانه من
برف و بوران و کولاک است
خانه من خانه پربلاست
بگذار با دوریت
پر واز زیبایت از یادم برود
خنده مستانه ات از جانم برود
عشق و سوختن از یادم برود
اما چه کنم
مراعاشق و مریض
و درمانده خود کردی
تحمل هجران ترا ندارم
قلب من هر لحظه ترا فریاد می کند
و می شکند
اشک من ناله میزند
میگوید ای هستی ام میا
چطور من پرواز عاشقانه ات
در برف و کولاکم نظاره گر شوم
منی که یخم با هر ضربه ای میشکنم
چگونه من اشگ ودر ماندگی ات
بر وصالم ببینم
شکسته شدن بالت در بوران و کولاک
وناتوانی قدرتت بر سرما
ساز عشق جانبازی ات زنم
وبرف هایم همچون خاک قبرت ترا بپوشاند
ولباس عروسی ات کف برفی  بشود
ای پرستوی زیبای من
ای گل مینای جان من
چرا خودت را بر برف بوران زدی
اشگ های مرا نمی بینی
صدای ترکهای قلبم را نمی شنوی
نمی بینی همچو با تو سقوط میکنم
چرا خودت را اسیر
شلاق بادو برف و بورانم کردی
چرا مرا مجنونم کردی
چرا مرگ را به کام خود کردی
چقدر به تو گفتم
گلت رابر قلب سنگی من نه رویان
گل سنگ تنهای با دریای اشک
عاشق مجنون می شود
ای تیر های سوزان عشق
بر قلب من در آیید
ومرا ازین رنج محت بدر آیید
وای ای عشق چه ها میکنی
عاشق مجنون عذاب به تمام میکنی
ای اشکهای من چه سوزن شدید
لباس من را به آتش شدید