سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        مرد مست و....

        شعری از

        بیژن آریایی(آریا)

         از دفتر چرک نویس نوع شعر قصیده
        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۳ ۱۷:۱۹ شماره ثبت ۲۶۱۶۷
          بازدید : ۷۳۹   |    نظرات : ۱۷
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بیژن آریایی(آریا)


        نيمه  شبي  ز  پاييز؛ آمد به خانه آن  مرد

        مست  بود  و  او  نبودش؛  يک  آدم مجرد

        چون  وارد  سرا  شد؛ آرامُ   بي   هياهوي

        ناگه  که دست او زد؛کوزه شکست که بُد  فرد

        در دم  ز  زورمستي ؛ در جا فتاد  و  خوابيد

        در پيش کوزه ايي که، بشکانده  از  سرِ  درد

        بيدارگشت بانو ؛  ديدش  که  خفته  است  او

        پايان رسيدِ اين کار؛خواب است  مرد   شبگرد

        بيدار   شد   به   صبحگاه  ؛ او انتظار  دعوا

        از زن چو داشت گر چه؛مي نالدش ز سرْدرد

        او با خداي خود گفت؛يا رب مدد  کن  امروز

        دعوا  نيافتمش  من؛ از  ترسْ رنگ  او زرد

        ناگه کنار يخچال؛ ديدش  که برگه ايي  هست

        او  را  زنش  نوشته؛ شادان  شد از ره آورد

        خواندش نوشته عشقم؛چاشتي که دوست داري

        بنمودمش   مهيا ؛   نوش   تو  اي  جوانمرد

        من  صبح  زود  خاستم؛ از  رختخواب و رفتم

        تا  از  ناهار  امروز ؛ هر گز   نماني    دلسرد

        زودي  به  پيش  عشقم؛ من  باز چونکه  آيم

        پوزش   اگر   نمايم؛  از   بهر  يار ؛ ديرکرد

        اين  را  بدان  عزيزم ؛چون  جان  عزيزمي تو

        چون   بينمت  نگارم ؛  شايسته ايي   به   لبخند

        مرد  گفت اي  شگفتا؛گفتا  چه گويد  اين     زن

        هرگز  نديدمش  من؛ اينگونه  اش  چو  خونسرد

        باشد  که  چون  شکستم؛ دوشينه  کوزه اش  را

        گويا   که   بر  من   زار ؛  او درس دارد از پند

        خنديد  بچه   بر  او ؛  گفتا     که   باب     دلجو

        حيران   چرا   بماندي  ؛  گويم تو لحظه ايي چند

        گفتش   عزيز   بابا؛  مادر    نوشته   اين      را؟

        او   پاسخش   چنين   داد؛  آري  پدر؛   بزرگ مرد

        دوشينه   چون   به   منزل  ؛  تو  آمدي  پدر  جان

        کوزه   شکستهِ   و   خواب؛  با  چشم  تو   هماورد

        چون   مادرم    شنيد   و  آمد    به     ياري     تو

        گفتي   که   رحم   بنما   ؛    خانم     ني ام   مجرد

        زن  دارم  و   قسم   من ؛ خوردم  که  بند     شلوار

        نگشايدم  که   ماد ر؛  گشت   شاد   زين     عملکرد

        ديدي     توان   حرف   را  ؛     اعجاز     مي نمايد

        از   مست   راست   خيزد  ؛  او   را مگير به ريشخند
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۸ شاعر این شعر را خوانده اند

        حوریه(دلشید)اسماعیل تبار

         ،

        منوچهر مجاهدنیا

         ،

        غلامعباس ریاحی(آریا)

         ،

        فروزان شهبازي

         ،

        مینا فیروز

         ،

        سید ظاهر موسوی

         ،

        فکری احمدی زاده(ملحق)

         ،

        جمیله عجم(بانوی واژه ها)

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        مهرداد مانا مهرداد مانا
        دیروز         ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
        دیروز         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۲ روز پیش         محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
        ۲ روز پیش         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        ۳ روز پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۳ روز پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۳ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        ساسان نجفی(سراب)

        تیری رها ز چله ی کمانش اا قلب مرا دوصد پاره می کرد نگاهش اا بداهه عشقولانه ش
        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5