سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        ایل بزرگ ملکشاهی

        شعری از

        بیژن آریایی(آریا)

        از دفتر برگی از تاریخ نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۲۰ فروردين ۱۳۹۳ ۱۵:۵۲ شماره ثبت ۲۵۴۰۴
          بازدید : ۶۸۸۷   |    نظرات : ۷۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بیژن آریایی(آریا)

        کنون   خوانمتْ  من   ز ایلی   دلیر
        که دارم ملِک شاهی اشْ  نام   ویر
        دلیر  و  نژاده   به    ایران      زمین
        نشیمنْ سنندج، به ایلام؛عراقش چنین
        همه  گُرد  و رزمی  ، دلیر  ،  با نژاد
        چنین   مردمی    کم   ندارم   به   یاد
        کنون   گویم   از   بخشْ  بندی به ایل
        که  دشمن  کشیدند، همهْ شان   به میل
        نخست طائفه آید و پس بُنه مال و مال
        سرانی   به   تاریخ     ندارند    هُمال
        بزرگی   که    ایلش      کند      فرّهی
        که حاجی فرامرز و کُنیه اش بود اسّدی
        طوایف   که   خوانم   من  از  نام آن
        همه   مهربان؛  سربلند    در   جهان
        خمیس  و رسول وند  ،  نقی و  گلان
        در     آنجا    فراوان     بود   پهلوان
        خلیل وند و روسگه،خلف مهرِ  شاد
        که میهمان نوازند و بر دوست ،یاد
        دو بَگ دارد آن قومُ در این دو بین
        یکی  کاظم  و  آن  دگر هم  حسین
        ز  قیطول  و کَلْوَند و  باونگِ  گُرد
        ز چه ؛کس چو نامی از اینها نبُرد؟
        سپس کل کل و قطره  سیْه آیدش
        بلندی   ایران   ز   آن    بایدش
        چو کوکی و خیر شه برم نامشان
        خداوند     جانم   نگه دار  شان
        شکر بگ ؛ سپس هم علی را نظر
        که بودند همه  در  پی   صد  خطر
        دو قرصه ،کنار وندِ دل پاک وجان
        همه   گفتمی   از   دلیر   مردمان

        ------------------------------------------------------------
        دوستان کُرد ببخشید اگر طائفه ایی از قلم افتاد
                          برگ سبزیست
        --------------------------------------------------
        کُردها برادران ما بودند از دیرباز.....
        پس به خود می بالم از داشتن همچنین برادران
        با نژادی.این سروده حماسی نیز ارزانی تان باد.
        --------------------------------------------------
        مه ڵکشای ئاۆ هِنزا تو بیاراۆ خاتِر
          گوًاۆ لوًت برین بار سه د قاتِر
        ملکشاهی را آن هنگام به یاد آور که
        گوش و بینی به اندازه بار صد قاطر بریدند.
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3