جاده

جاده با من می رود ،  من جاده از بر می کنم

هی بگو می خواهمت ،  لابد که باور می کنم !

 دزدکی آفت زدی بر خــرمن اندیشـــــــــه ام

دفتری از شعر چشـمت هست، پر پر می کنم

نو بهــــــــــــاری در کنار غنــــــچه های یاد تو

می نشینم  خاطرت را مشـک و عنبر می کنم

می رسم وقتی که باران در خیال جاده نیست

طعم گرد و خاک غم را نقـــــش دفتر می کنم

در خیــــالی بسته بودم ، تا دری بر من گشود

انکه من با عشـــق رویش بنده کافر می کنم

صد کتاب افتــتــــاده ام من یک ورق را تا نکرد

رو به پایانم دراینـــــــ جا قصد دیگر  می کنم

می روم تا بی نشــــانی  با تمام درد خویش

بازهم یک قصه ی نو از تو بر ســــر می کنم