شعر هورامی / عروس بهار

 وه یوه و وه هاری

شه‌ماڵ  هۆر بێزه بۆ په‌ی دیذاری

                      په لکێ پێکنۆوه کناچێ ڕووجیاری

قه‌ڵه‌م کێش بیه‌ن ساراو ده‌شتوو ده‌ر

                      مازی  زمسانیش ماڕان  کۆساری

 هه ڵسی زمسانی  یاوێنێ  ده‌ره

                      چه‌مه‌ن بی ماواو گه‌شتوو گۆزاری

ده‌سه‌ی وه‌نه‌وشه‌ی که ۆتێنێ سارا

                      چه‌مێش که‌ردێنه‌ی چرۆ و هه‌ناری

خۆنچێ  کڵاوێشا که‌ردێنێ سه‌ره

                      مه‌یاوی    پۆره   ڕه‌نگه‌ی   بژماری

یۆ که‌وه یۆ سوور یۆ  زه‌ردی شێڵه

                      هه‌ر یۆ  به   جۆره‌ی  که‌را  دڵداری

بڵبڵ به  ته‌حریر ،کاوه‌تر   به ناز

                     جلێشا    که‌رده‌ی    باڵاو   چناری

چه‌مه‌ن  ڕازیاو   کۆسار ئاماده‌ن

                     تا  بارا   یانه    وه‌یو‌ه‌و    وه هاری

بر گردان :

عروس بهار

بیت اول :

نسیم به پاخیز بیا تماشا کن ......   دختر خورشید زلف گره می زند

بیت دوم :

صحرا و دشت و در قلمکاری شده است......کوهستان پشت زمستان را شکست

بیت سوم:

اشک زمستان تا لب دره رسیده است .......چمن ماوای گردش و گلگشت شد

بیت چهارم :

دستان بنفشه از دامان مادرخاک  بیرون آمده اند ........چشمانش را باز کرده است جوانه  ی نورس  انار

بیت پنجم:

غنچه ها کلاه بر سر نهاده اند ..... نیم رسی که رنگهایشان را بشماری

بیت ششم :

یکی آبی و یکی سرخ و یکی زرد زرد آلویی ....... هر کدام به نوعی طبیعت را دلداری می دهند

بیت هفتم :

بلبل به تحریر کبو تر به ناز ..... لباس سبز بهار  بر تن چنار می دوزند

بیت هشتم :

چمن آذین بسته شدو کوهسار اماده شده است...... تا به خانه بیاورند عروس بهار را

دوستان عزیز این تنها ترجمه ی لفظی بود و صور خیال در این شعر مفاهیم بیشتری از این دارد

با پوزش