غم محرم همیشگی

تا سحر من با غم ام تنها نمی بینی مرا

کوچه های غم بیا هرشب تو می بینی مرا

محرم همیشگی ای غم مدارایت کنم

حیف نباشد من تو را از سینه بیرونت کنم

بی تو کی دیدی روم سوی تماشای غروب

یا کدام خلوت گزیدم بی تو ای محبوب خوب

وه که تنها مونسم عمری تماشایی شده

آنقدر خو بسته ام گویی اهورایی شده

ای صمیمی،با وفا،ای یاور دیرینه ام

دوست می دارم تو را هرگز نرو از خانه ام

همدم تنهایی و شبدیز و جان زر ریز من

گر نخوابم کی بخوابی ای سحرخیزتر زمن

بارها آمد نسیم تا بین ما بر هم زند

گفتمش این مهربان هر شب به من مرهم زند

باز گوشم گفت نسیم:غم گفته پیرش کرده ام

گفتم این هرگز مگو،غم را چو پیرش کرده ام

رازها بین من و غم دل شرمگین کرده است

یا سکوت خسته ام غم را غمگین کرده است

هرکه را بینم فقط خواهد فراموشت کند

مرگ بر برزو اگر در سینه خاموشت کند