خواب تاریخی

سرِ این راه نشستیم و دگرها رفتند

چشم بر واقعه بستیم و دگرها رفتند

پیشتر از همه بودیم و نشستیم اینجا

پا و پاتابه گشودیم و نشستیم اینجا

تیغ ما میخ شد و اسب کهر را بستیم

به سرِ توبره اش بندِ کمر را بستیم

خوابمان آمد و زین بالشمان شد اینجا

شاهدِ خرّ و پف و نالشمان شد اینجا

مرد بودیم ولی مردیِ ما با ما خفت

بر نیاید ز عصا کاری اگر موسی خفت

زره و نیزه و شمشیر و سپر را بردند

اسب را توبره را بند کمر را بردند

هی پریدیم ز خواب خوش و هی خوابیدیم

چارده خواب خوش و ناخوشِ پیهم دیدیم

گاه، سمکوبِ رقیب از بغل گوش گذشت

بارها شاهدِ توفیق از آغوش گذشت

بغل آورده لبان غنچه نمودیم بسی

جور خمیازه کشیدیم و ندیدیم کسی

"پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست"

بارها شاهد توفیق به بالین بنشست

چشم واکرده و آن چاک گریبان دیدیم

دست دور کمر و گردن خود پیچیدیم

رخش رفت و شب تهمینه ندیدیم چرا؟

روی آن شاهد دیرینه ندیدیم چرا؟

عاقبت شاهد توفیق، دل از ماها کند

رفت و در دامن ما یک دو سه گردو افکند

تا که روزی خمِ یک حادثه بیدار شدیم

ناگهان شاهد این وضع اسفبار شدیم

.

.

.

.

.

غلامعباس سعیدی