فریاد چهل ساله

غزل ِ " فریاد چهل ساله " از سخن سنج تبریزی
________________________________

در کــوچـه هایِ شـهــر ِ تـو فریـاد مـی زنـم 
هـر پــــرده تـا نـگاه ِ تـــو بـیــــداد مـی زنـم

ایـنـجـا تمـام ِ گوشه یِ میـخانه ام پُراست 
مـن در وجــود ِ نـاب ِ تــو فـــریــاد مـی زنـم

شاگردِ درد و عشق ِ توام،ای غـزالِ حُسـن 
دل در ســکــوت ِ پـرده یِ اسـتـاد می زنـم

تـا رکـعـتـی نمــاز ِ نـگاهـت، وضــــو کــُـنم 
بـر قــطره اشـک ِ ســوخـتـنـم باد می زنم

بــایـــد تمــام ِ حاصـل ِ احســاس رو کــُنم 
دیــوانــه ام ، وجــــود ِ تــو را داد مـی زنــم

هر گوشه ای نشسته چهل ساله جامِ درد 
نــاخــُـن بــه زلـف ِ تـــار ِ تــو آزاد مــی زنــم

با ما نشسته یادِ شـراب، ای همـایِ وصـل 
بـر جـمــع ِ خـویـش آتـشی از یـاد می زنم

تـبـعیـدِ مـاهِ عشق و سخن سنج ِ بهمنـم 
دل را به شـهـد ِ نـام ِ تـو شـهداد می زنـم
__________________________________
مطلوبی(سخن سنج تبـــریزی)

در وزن ِ مفعولُ فاعلاتُ مفاعیلُ فاعلن